błyszczący

Polish

Etymology

From błyszczeć + -ący. First attested in 1560.[1][2]

Pronunciation

  • IPA(key): /bwɨʂˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɨ
  • Syllabification: błysz‧czą‧cy

Adjective

błyszczący (comparative bardziej błyszczący, superlative najbardziej błyszczący, adverb błyszcząco)

  1. brilliant, glossy, resplendent, scintillant, sparkly, shiny
    Synonyms: lśniący, połyskliwy
    błyszczący materiałglossy/shiny material
    błyszczący papierglossy paper
    błyszcząca tkaninaglossy/shiny fabric
    błyszcząca wodashiny water
    błyszczące oczyshiny eyes

Declension

adjectives
adverbs
nouns
verbs

Participle

błyszczący

  1. active adjectival participle of błyszczeć

References

  1. błyszczący”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
  2. błyszczący in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

  • błyszczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • błyszczący in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.