beztytułowy

Polish

Etymology

From bez- +‎ tytułowy. First attested in 1828.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bɛs.tɨ.tuˈwɔ.vɨ/
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: bez‧ty‧tu‧ło‧wy

Adjective

beztytułowy (not comparable)

  1. (rare, literature, art, music) titleless, untitled
    Synonym: bez tytułu

Declension
Declension of beztytułowy
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative beztytułowy beztytułowe beztytułowa beztytułowi beztytułowe
genitive beztytułowego beztytułowej beztytułowych
dative beztytułowemu beztytułowym
accusative beztytułowego beztytułowy beztytułowe beztytułową beztytułowych beztytułowe
instrumental beztytułowym beztytułowymi
locative beztytułowej beztytułowych
noun

References
  1. Krystyn Lach-Szyrma (1828) Słownik angielsko-polski: dla użytku młodzieży Instytutu Politechnicznego‎, page 441
  2. beztytułowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • beztytułowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • beztytułowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.