białolicy

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ lico +‎ -y. First attested in 1807.[1][2]

Pronunciation
  • IPA(key): /bja.wɔˈli.t͡sɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡sɨ
  • Syllabification: bia‧ło‧li‧cy

Adjective

białolicy (not comparable)

  1. white-faced

Declension
Declension of białolicy
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative białolicy białolice białolica białolicy białolice
genitive białolicego białolicej białolicych
dative białolicemu białolicym
accusative białolicego białolicy białolice białolicą białolicych białolice
instrumental białolicym białolicymi
locative białolicej białolicych

References
  1. Samuel Bogumił Linde (1807) Słownik języka polskiego‎, page 93
  2. białolicy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading
  • białolicy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • białolicy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.