bobrować

Polish

From bóbr +‎ -ować. First attested in 1585.[1][2]

bobrować impf

(hunting, intransitive, of animals) to search for food while wading in water
(literary, intransitive, of people) to ferret, to search for something turning things over in the process

Conjugation of bobrować impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bobrować
present tense	1^st	bobruję			bobrujemy
	2^nd	bobrujesz			bobrujecie
	3^rd	bobruje			bobrują
	impersonal	bobruje się
past tense	1^st	bobrowałem	bobrowałam		bobrowaliśmy	bobrowałyśmy
	2^nd	bobrowałeś	bobrowałaś		bobrowaliście	bobrowałyście
	3^rd	bobrował	bobrowała	bobrowało	bobrowali	bobrowały
	impersonal	bobrowano
future tense	1^st	będę bobrował, będę bobrować	będę bobrowała, będę bobrować		będziemy bobrowali, będziemy bobrować	będziemy bobrowały, będziemy bobrować
	2^nd	będziesz bobrował, będziesz bobrować	będziesz bobrowała, będziesz bobrować		będziecie bobrowali, będziecie bobrować	będziecie bobrowały, będziecie bobrować
	3^rd	będzie bobrował, będzie bobrować	będzie bobrowała, będzie bobrować	będzie bobrowało, będzie bobrować	będą bobrowali, będą bobrować	będą bobrowały, będą bobrować
	impersonal	będzie bobrować się
conditional	1^st	bobrowałbym	bobrowałabym		bobrowalibyśmy	bobrowałybyśmy
	2^nd	bobrowałbyś	bobrowałabyś		bobrowalibyście	bobrowałybyście
	3^rd	bobrowałby	bobrowałaby	bobrowałoby	bobrowaliby	bobrowałyby
	impersonal	bobrowano by
imperative	1^st	niech bobruję			bobrujmy
	2^nd	bobruj			bobrujcie
	3^rd	niech bobruje			niech bobrują
active adjectival participle		bobrujący	bobrująca	bobrujące	bobrujący	bobrujące
contemporary adverbial participle		bobrując
verbal noun		bobrowanie

verb

adjectives

nouns

“bobrować”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
bobrować in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego