buczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bučàti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbu.t͡ʂɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɛt͡ɕ
  • Syllabification: bu‧czeć

Verb

buczeć impf

  1. (intransitive) to buzz, to hum, to drone
    Synonyms: brzęczeć, bzykać
  2. (intransitive) to boo

Conjugation
Conjugation of buczeć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive buczeć
present tense 1st buczę buczymy
2nd buczysz buczycie
3rd buczy buczą
impersonal buczy się
past tense 1st buczałem buczałam buczeliśmy buczałyśmy
2nd buczałeś buczałaś buczeliście buczałyście
3rd buczał buczała buczało buczeli buczały
impersonal buczano
future tense 1st będę buczał,
będę buczeć
 będę buczała,
będę buczeć
 będziemy buczeli,
będziemy buczeć
 będziemy buczały,
będziemy buczeć
2nd będziesz buczał,
będziesz buczeć
 będziesz buczała,
będziesz buczeć
 będziecie buczeli,
będziecie buczeć
 będziecie buczały,
będziecie buczeć
3rd będzie buczał,
będzie buczeć
 będzie buczała,
będzie buczeć
 będzie buczało,
będzie buczeć
 będą buczeli,
będą buczeć
 będą buczały,
będą buczeć
impersonal będzie buczeć się
conditional 1st buczałbym buczałabym buczelibyśmy buczałybyśmy
2nd buczałbyś buczałabyś buczelibyście buczałybyście
3rd buczałby buczałaby buczałoby buczeliby buczałyby
impersonal buczano by
imperative 1st niech buczę buczmy
2nd bucz buczcie
3rd niech buczy niech buczą
active adjectival participle buczący bucząca buczące buczący buczące
contemporary adverbial participle bucząc
verbal noun buczenie

Derived terms
noun
  • buczenie

Further reading
  • buczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • buczeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.