ciukać

Polish

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

ciukać impf (perfective ciuknąć)

(transitive, colloquial) to prick, to stab (to pierce or to wound with a pointed tool or weapon)
Synonyms: dźgać, kłuć

Conjugation of ciukać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ciukać
present tense	1^st	ciukam			ciukamy
	2^nd	ciukasz			ciukacie
	3^rd	ciuka			ciukają
	impersonal	ciuka się
past tense	1^st	ciukałem	ciukałam		ciukaliśmy	ciukałyśmy
	2^nd	ciukałeś	ciukałaś		ciukaliście	ciukałyście
	3^rd	ciukał	ciukała	ciukało	ciukali	ciukały
	impersonal	ciukano
future tense	1^st	będę ciukał, będę ciukać	będę ciukała, będę ciukać		będziemy ciukali, będziemy ciukać	będziemy ciukały, będziemy ciukać
	2^nd	będziesz ciukał, będziesz ciukać	będziesz ciukała, będziesz ciukać		będziecie ciukali, będziecie ciukać	będziecie ciukały, będziecie ciukać
	3^rd	będzie ciukał, będzie ciukać	będzie ciukała, będzie ciukać	będzie ciukało, będzie ciukać	będą ciukali, będą ciukać	będą ciukały, będą ciukać
	impersonal	będzie ciukać się
conditional	1^st	ciukałbym	ciukałabym		ciukalibyśmy	ciukałybyśmy
	2^nd	ciukałbyś	ciukałabyś		ciukalibyście	ciukałybyście
	3^rd	ciukałby	ciukałaby	ciukałoby	ciukaliby	ciukałyby
	impersonal	ciukano by
imperative	1^st	niech ciukam			ciukajmy
	2^nd	ciukaj			ciukajcie
	3^rd	niech ciuka			niech ciukają
active adjectival participle		ciukający	ciukająca	ciukające	ciukający	ciukające
passive adjectival participle		ciukany	ciukana	ciukane	ciukani	ciukane
contemporary adverbial participle		ciukając
verbal noun		ciukanie

verb

noun