concubo

Latin

Pronunciation

Verb

concubō (present infinitive concubāre, perfect active concubuī or concubāvī, supine concubitum or concubātum); first conjugation, impersonal in the passive
concubō (present infinitive concubere, perfect active concubuī, supine concubitum); third conjugation, impersonal in the passive

  1. (Medieval Latin) Alternative form of concumbō (to sleep with)

Conjugation

Appears in Medieval texts as both a first-conjugation verb, apparently as a new formation from con- + cubō (compare incubō), and a third-conjugation verb, likely a scribal error for concumbō.

   Conjugation of concubō (first conjugation, impersonal in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concubō concubās concubat concubāmus concubātis concubant
imperfect concubābam concubābās concubābat concubābāmus concubābātis concubābant
future concubābō concubābis concubābit concubābimus concubābitis concubābunt
perfect concubuī, concubāvī concubuistī, concubāvistī concubuit, concubāvit concubuimus, concubāvimus concubuistis, concubāvistis concubuērunt, concubuēre, concubāvērunt, concubāvēre
pluperfect concubueram, concubāveram concubuerās, concubāverās concubuerat, concubāverat concubuerāmus, concubāverāmus concubuerātis, concubāverātis concubuerant, concubāverant
future perfect concubuerō, concubāverō concubueris, concubāveris concubuerit, concubāverit concubuerimus, concubāverimus concubueritis, concubāveritis concubuerint, concubāverint
passive present concubātur
imperfect concubābātur
future concubābitur
perfect concubitum est, concubātum est
pluperfect concubitum erat, concubātum erat
future perfect concubitum erit, concubātum erit
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concubem concubēs concubet concubēmus concubētis concubent
imperfect concubārem concubārēs concubāret concubārēmus concubārētis concubārent
perfect concubuerim, concubāverim concubuerīs, concubāverīs concubuerit, concubāverit concubuerīmus, concubāverīmus concubuerītis, concubāverītis concubuerint, concubāverint
pluperfect concubuissem, concubāvissem concubuissēs, concubāvissēs concubuisset, concubāvisset concubuissēmus, concubāvissēmus concubuissētis, concubāvissētis concubuissent, concubāvissent
passive present concubētur
imperfect concubārētur
perfect concubitum sit, concubātum sit
pluperfect concubitum esset, concubitum foret, concubātum esset, concubātum foret
imperative singular plural
first second third first second third
active present concubā concubāte
future concubātō concubātō concubātōte concubantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concubāre concubuisse, concubāvisse concubitūrum esse, concubātūrum esse concubārī concubitum esse, concubātum esse
participles concubāns concubitūrus, concubātūrus concubitum, concubātum concubandum
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concubandī concubandō concubandum concubandō concubitum, concubātum concubitū, concubātū
   Conjugation of concubō (third conjugation, impersonal in passive)
indicative singular plural
first second third first second third
active present concubō concubis concubit concubimus concubitis concubunt
imperfect concubēbam concubēbās concubēbat concubēbāmus concubēbātis concubēbant
future concubam concubēs concubet concubēmus concubētis concubent
perfect concubuī concubuistī concubuit concubuimus concubuistis concubuērunt, concubuēre
pluperfect concubueram concubuerās concubuerat concubuerāmus concubuerātis concubuerant
future perfect concubuerō concubueris concubuerit concubuerimus concubueritis concubuerint
passive present concubitur
imperfect concubēbātur
future concubētur
perfect concubitum est
pluperfect concubitum erat
future perfect concubitum erit
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present concubam concubās concubat concubāmus concubātis concubant
imperfect concuberem concuberēs concuberet concuberēmus concuberētis concuberent
perfect concubuerim concubuerīs concubuerit concubuerīmus concubuerītis concubuerint
pluperfect concubuissem concubuissēs concubuisset concubuissēmus concubuissētis concubuissent
passive present concubātur
imperfect concuberētur
perfect concubitum sit
pluperfect concubitum esset, concubitum foret
imperative singular plural
first second third first second third
active present concube concubite
future concubitō concubitō concubitōte concubuntō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives concubere concubuisse concubitūrum esse concubī concubitum esse
participles concubēns concubitūrus concubitum concubendum, concubundum
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
concubendī concubendō concubendum concubendō concubitum concubitū
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.