constabiliens

Latin

Etymology

Present participle of cōnstabiliō

Participle

cōnstabiliēns m, f, n (genitive cōnstabilientis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnstabiliēns cōnstabiliēns cōnstabilientēs cōnstabilientia
Genitive cōnstabilientis cōnstabilientis cōnstabilientium cōnstabilientium
Dative cōnstabilientī cōnstabilientī cōnstabilientibus cōnstabilientibus
Accusative cōnstabilientem cōnstabiliēns cōnstabilientēs, cōnstabilientīs cōnstabilientia
Ablative cōnstabiliente, cōnstabilientī1 cōnstabiliente, cōnstabilientī1 cōnstabilientibus cōnstabilientibus
Vocative cōnstabiliēns cōnstabiliēns cōnstabilientēs cōnstabilientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.