defraudatio

Latin

Etymology

From dēfraudō + -tiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deː.frau̯ˈdaː.ti.oː/, [d̪eːfräu̯ˈd̪äːt̪ioː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /de.frau̯ˈdat.t͡si.o/, [d̪efräu̯ˈd̪ät̪ː͡s̪io]

Noun

dēfraudātiō f (genitive dēfraudātiōnis); third declension

  1. the act of defrauding
  2. (figuratively) deficiency

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēfraudātiō dēfraudātiōnēs
Genitive dēfraudātiōnis dēfraudātiōnum
Dative dēfraudātiōnī dēfraudātiōnibus
Accusative dēfraudātiōnem dēfraudātiōnēs
Ablative dēfraudātiōne dēfraudātiōnibus
Vocative dēfraudātiō dēfraudātiōnēs

Descendants

  • Italian: defraudazione
  • Portuguese: defraudação
  • Spanish: defraudación

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.