denuntiatio

Latin

Etymology

From dēnūntiō + -tiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deː.nuːn.tiˈaː.ti.oː/, [d̪eːnuːn̪t̪iˈäːt̪ioː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /de.nun.t͡siˈat.t͡si.o/, [d̪enunt̪͡s̪iˈät̪ː͡s̪io]

Noun

dēnūntiātiō f (genitive dēnūntiātiōnis); third declension

  1. indication, intimation, announcement, declaration
  2. injunction
  3. admonition
  4. summons (legal)

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēnūntiātiō dēnūntiātiōnēs
Genitive dēnūntiātiōnis dēnūntiātiōnum
Dative dēnūntiātiōnī dēnūntiātiōnibus
Accusative dēnūntiātiōnem dēnūntiātiōnēs
Ablative dēnūntiātiōne dēnūntiātiōnibus
Vocative dēnūntiātiō dēnūntiātiōnēs

Descendants

  • French: dénonciation
  • Italian: denunciazione
  • Portuguese: denunciação
  • Spanish: denunciación

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.