despicatus
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deːs.piˈkaː.tus/, [d̪eːs̠pɪˈkäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /des.piˈka.tus/, [d̪espiˈkäːt̪us]
Adjective
dēspicātus (feminine dēspicāta, neuter dēspicātum, superlative dēspicātissimus); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēspicātus | dēspicāta | dēspicātum | dēspicātī | dēspicātae | dēspicāta | |
Genitive | dēspicātī | dēspicātae | dēspicātī | dēspicātōrum | dēspicātārum | dēspicātōrum | |
Dative | dēspicātō | dēspicātō | dēspicātīs | ||||
Accusative | dēspicātum | dēspicātam | dēspicātum | dēspicātōs | dēspicātās | dēspicāta | |
Ablative | dēspicātō | dēspicātā | dēspicātō | dēspicātīs | |||
Vocative | dēspicāte | dēspicāta | dēspicātum | dēspicātī | dēspicātae | dēspicāta |
Declension
- Only dative is known to occur.
Fourth-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēspicātus | dēspicātūs |
Genitive | dēspicātūs | dēspicātuum |
Dative | dēspicātuī | dēspicātibus |
Accusative | dēspicātum | dēspicātūs |
Ablative | dēspicātū | dēspicātibus |
Vocative | dēspicātus | dēspicātūs |
References
- “despicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “despicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- despicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.