despicatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deːs.piˈkaː.tus/, [d̪eːs̠pɪˈkäːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /des.piˈka.tus/, [d̪espiˈkäːt̪us]

Adjective

dēspicātus (feminine dēspicāta, neuter dēspicātum, superlative dēspicātissimus); first/second-declension adjective

  1. despicable, contemptible

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēspicātus dēspicāta dēspicātum dēspicātī dēspicātae dēspicāta
Genitive dēspicātī dēspicātae dēspicātī dēspicātōrum dēspicātārum dēspicātōrum
Dative dēspicātō dēspicātō dēspicātīs
Accusative dēspicātum dēspicātam dēspicātum dēspicātōs dēspicātās dēspicāta
Ablative dēspicātō dēspicātā dēspicātō dēspicātīs
Vocative dēspicāte dēspicāta dēspicātum dēspicātī dēspicātae dēspicāta

Noun

dēspicātus m (genitive dēspicātūs); fourth declension

  1. scorn, contempt

Declension

  • Only dative is known to occur.

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēspicātus dēspicātūs
Genitive dēspicātūs dēspicātuum
Dative dēspicātuī dēspicātibus
Accusative dēspicātum dēspicātūs
Ablative dēspicātū dēspicātibus
Vocative dēspicātus dēspicātūs

References

  • despicatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • despicatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • despicatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.