detestabilis

Latin

Etymology

From the verb dētestor (to curse) + -bilis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deː.tesˈtaː.bi.lis/, [d̪eːt̪ɛs̠ˈt̪äːbɪlʲɪs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /de.tesˈta.bi.lis/, [d̪et̪esˈt̪äːbilis]

Adjective

dētestābilis (neuter dētestābile, comparative dētestābilior); third-declension two-termination adjective

  1. execrable, abominable, detestable
    Synonym: abōminābilis

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative dētestābilis dētestābile dētestābilēs dētestābilia
Genitive dētestābilis dētestābilium
Dative dētestābilī dētestābilibus
Accusative dētestābilem dētestābile dētestābilēs
dētestābilīs
dētestābilia
Ablative dētestābilī dētestābilibus
Vocative dētestābilis dētestābile dētestābilēs dētestābilia

Descendants

  • Catalan: detestable
  • Italian: detestabile
  • Spanish: detestable

References

  • detestabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • detestabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • detestabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.