devotatio

Latin

Etymology

From dēvōtō + -tiō.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deː.u̯oːˈtaː.ti.oː/, [d̪eːu̯oːˈt̪äːt̪ioː]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /de.voˈtat.t͡si.o/, [d̪evoˈt̪ät̪ː͡s̪io]

Noun

dēvōtātiō f (genitive dēvōtātiōnis); third declension

  1. consecration
  2. vowing

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dēvōtātiō dēvōtātiōnēs
Genitive dēvōtātiōnis dēvōtātiōnum
Dative dēvōtātiōnī dēvōtātiōnibus
Accusative dēvōtātiōnem dēvōtātiōnēs
Ablative dēvōtātiōne dēvōtātiōnibus
Vocative dēvōtātiō dēvōtātiōnēs

Descendants

  • Portuguese: devotação
  • Romanian: devotațiune

References

  • devotatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • devotatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.