disiectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of disicere (to scatter, to disperse)

Participle

disiectus (feminine disiecta, neuter disiectum); first/second-declension participle

  1. scattered, dispersed

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative disiectus disiecta disiectum disiectī disiectae disiecta
Genitive disiectī disiectae disiectī disiectōrum disiectārum disiectōrum
Dative disiectō disiectō disiectīs
Accusative disiectum disiectam disiectum disiectōs disiectās disiecta
Ablative disiectō disiectā disiectō disiectīs
Vocative disiecte disiecta disiectum disiectī disiectae disiecta

References

  • disiectus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.