dobrzemówić

Univerbation of dobrze +‎ mówić. Compare Latin benedīcō. First attested in the end of the fourteenth century.

dobrzemówić

1. to adore, to praise, to condemn, to speak well of
   • End of the 14th century, Ludwik Bernacki, editor, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki‎, published 1939, page 67, 28:

     W czerekwach dobrzemowcze bogu (in ecclesiis benedicite deo)

     W cerekwiach dobrzemowcie Bogu (in ecclesiis benedicite Deo)

2. to wish well
   • Fifteenth centeury, Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności, volume I, published 1880, page 58:

     Dobrzemowcze thym a modlcz[e] sze za thy, czo wasz przesladvya, dobrzemowcze (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)

     Dobrzemowcie tym a modlci[e] sie za ty, co was prześladują, dobrzemowcie (benedicite persequentibus vos, benedicite et nolite maledicere Rom 12, 14)

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “dobrzemówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN