dolecieć

Polish

Etymology

From do- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: do‧le‧cieć

Verb

dolecieć pf (imperfective dolatywać)

  1. (intransitive) to fly to, to reach by flying

Conjugation
Conjugation of dolecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dolecieć
future tense 1st dolecę dolecimy
2nd dolecisz dolecicie
3rd doleci dolecą
impersonal doleci się
past tense 1st doleciałem doleciałam dolecieliśmy doleciałyśmy
2nd doleciałeś doleciałaś dolecieliście doleciałyście
3rd doleciał doleciała doleciało dolecieli doleciały
impersonal doleciano
conditional 1st doleciałbym doleciałabym dolecielibyśmy doleciałybyśmy
2nd doleciałbyś doleciałabyś dolecielibyście doleciałybyście
3rd doleciałby doleciałaby doleciałoby dolecieliby doleciałyby
impersonal doleciano by
imperative 1st niech dolecę dolećmy
2nd doleć dolećcie
3rd niech doleci niech dolecą
anterior adverbial participle doleciawszy
verbal noun dolecenie

Further reading
  • dolecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dolecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.