ductio

Latin

Etymology

From ductus.

Noun

ductiō f (genitive ductiōnis); third declension

  1. leading (away)

Declension

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ductiō ductiōnēs
Genitive ductiōnis ductiōnum
Dative ductiōnī ductiōnibus
Accusative ductiōnem ductiōnēs
Ablative ductiōne ductiōnibus
Vocative ductiō ductiōnēs

Descendants

  • Catalan: dutxa
  • English: ductin
  • French: douche
  • Italian: doccione, doccia
  • Occitan: docha
  • Romanian: duș
  • Sicilian: duccia
  • Spanish: ducha
  • Portuguese: ducha

References

  • ductio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ductio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.