dufać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish doufać, dufać. By surface analysis, do- + ufać. Compare Czech doufat.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdu.fat͡ɕ/
  • Rhymes: -ufat͡ɕ
  • Syllabification: du‧fać

Verb

dufać impf

  1. (intransitive, obsolete) to believe, to trust [+dative = what/whom] [+ w (accusative) = what] (to place confidence in, to rely on, to confide in)
    • 1914 [1567/1568], Mikołaj Rej, Źwierciadło, albo, Kstałt, w którym każdy stan snadnie się może swym sprawam, jako we źwierciedle, przypatrzyć:
       [] będzieszli wiernie dufać Panu swemu a będziesz chodził prawdziwemi drogami Jego []
       [] thou'lt faithfully trust in thy Lord, and walk in His true ways []
    • 2016 September 14, Marcin Mortka, Miecz i kwiaty, Virtualo, →ISBN:
      Dufam, że bezpiecznie dotrzecie do Tyru, miła pani – powiedział swym aksamitnym, dostojnym głosem.
      I trust that you will reach Tyre safely, kind lady, he said in his velvety, dignified voice.
    Synonyms: ufać, wierzyć

Conjugation

Derived terms

adjective
  • dufny
verbs
  • podufać pf
  • zadufać pf
adjectives
  • zadufały
  • zadufany
nouns
  • dufność
  • zadufanie

Further reading

  • dufać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dufać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.