duodecimviratus
Latin
Etymology
From duodecimvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /du.o.de.kim.wiˈraː.tus/, [dʊ.ɔ.dɛ.kɪm.wɪˈraː.tʊs]
Noun
duodecimvirātus m (genitive duodecimvirātūs); fourth declension
- duodecimvirate (rank or office of a duodecimvir)
Declension
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | duodecimvirātus | duodecimvirātūs |
Genitive | duodecimvirātūs | duodecimvirātuum |
Dative | duodecimvirātuī | duodecimvirātibus |
Accusative | duodecimvirātum | duodecimvirātūs |
Ablative | duodecimvirātū | duodecimvirātibus |
Vocative | duodecimvirātus | duodecimvirātūs |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.