dziczeć

Polish

From dziki +‎ -eć.

dziczeć impf (perfective zdziczeć)

(intransitive, of animals and plants) to go feral, to run wild
(intransitive, of humans) to run wild (to lose the qualities of a civilised person)
(intransitive, of humans) to go bush (to revert to a feral nature; to shy away from people, to lose the ability to communicate with people)

Conjugation of dziczeć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dziczeć
present tense	1^st	dziczeję			dziczejemy
	2^nd	dziczejesz			dziczejecie
	3^rd	dziczeje			dziczeją
	impersonal	dziczeje się
past tense	1^st	dziczałem	dziczałam		dziczeliśmy	dziczałyśmy
	2^nd	dziczałeś	dziczałaś		dziczeliście	dziczałyście
	3^rd	dziczał	dziczała	dziczało	dziczeli	dziczały
	impersonal	dziczano
future tense	1^st	będę dziczał, będę dziczeć	będę dziczała, będę dziczeć		będziemy dziczeli, będziemy dziczeć	będziemy dziczały, będziemy dziczeć
	2^nd	będziesz dziczał, będziesz dziczeć	będziesz dziczała, będziesz dziczeć		będziecie dziczeli, będziecie dziczeć	będziecie dziczały, będziecie dziczeć
	3^rd	będzie dziczał, będzie dziczeć	będzie dziczała, będzie dziczeć	będzie dziczało, będzie dziczeć	będą dziczeli, będą dziczeć	będą dziczały, będą dziczeć
	impersonal	będzie dziczeć się
conditional	1^st	dziczałbym	dziczałabym		dziczelibyśmy	dziczałybyśmy
	2^nd	dziczałbyś	dziczałabyś		dziczelibyście	dziczałybyście
	3^rd	dziczałby	dziczałaby	dziczałoby	dziczeliby	dziczałyby
	impersonal	dziczano by
imperative	1^st	niech dziczeję			dziczejmy
	2^nd	dziczej			dziczejcie
	3^rd	niech dziczeje			niech dziczeją
active adjectival participle		dziczejący	dziczejąca	dziczejące	dziczejący	dziczejące
contemporary adverbial participle		dziczejąc
verbal noun		dziczenie