ebediyet

Turkish

Etymology

From Arabic أَبَدِيَّة (ʾabadiyya).

Pronunciation

  • Hyphenation: e‧be‧di‧yet

Noun

ebediyet (definite accusative ebediyeti, plural ebediyetler)

  1. Synonym of sonsuzluk

Declension

Inflection
Nominative ebediyet
Definite accusative ebediyeti
Singular Plural
Nominative ebediyet ebediyetler
Definite accusative ebediyeti ebediyetleri
Dative ebediyete ebediyetlere
Locative ebediyette ebediyetlerde
Ablative ebediyetten ebediyetlerden
Genitive ebediyetin ebediyetlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular ebediyetim ebediyetlerim
2nd singular ebediyetin ebediyetlerin
3rd singular ebediyeti ebediyetleri
1st plural ebediyetimiz ebediyetlerimiz
2nd plural ebediyetiniz ebediyetleriniz
3rd plural ebediyetleri ebediyetleri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.