escatima
See also: escatimá
Catalan
Galician
Alternative forms
- escatema
Etymology
Unknown. From Old Galician-Portuguese escatima (13th century). The Germanic etymology proposed by Coromines[1] is unsustainable, according to Ramón Lorenzo.
Pronunciation
- IPA(key): [eskɑˈtimɐ]
Noun
escatima f (plural escatimas)
- (dated) trickery; offense
- 1319, M. Romaní Martínez (ed.), La colección diplomática de Santa María de Oseira. Santiago: Tórculo Edicións, II, p. 42:
- non he myna voontade de façer escatima nen torto a o moesteiro de sancta Maria d'Osseira
- it is not my will to make trickery nor tort to he monastery of Saint Mary of Oseira
- non he myna voontade de façer escatima nen torto a o moesteiro de sancta Maria d'Osseira
- 1319, M. Romaní Martínez (ed.), La colección diplomática de Santa María de Oseira. Santiago: Tórculo Edicións, II, p. 42:
Related terms
- escatimar
- escatimadamente
- escatimoso
References
- “escatima” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “escatima” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “escatima” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “escatima” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- Joan Coromines; José A. Pascual (1983–1991), “escatimar”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
Spanish
Verb
escatima
- inflection of escatimar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.