gallicus

See also: Gallicus

Latin

Alternative forms

Etymology

From Gallia (Gaul) + -icus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈɡal.li.kus/, [ˈɡälːʲɪkʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈɡal.li.kus/, [ˈɡälːikus]

Adjective

gallicus (feminine gallica, neuter gallicum, adverb gallicē); first/second-declension adjective

  1. (historical) Gallic, Gaulish, of or related to ancient Gaul and the Gauls
  2. (Medieval Latin) Frankish, of or related to the medieval Franks and their kingdoms
  3. (New Latin) French, of or related to modern France and the French

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative gallicus gallica gallicum gallicī gallicae gallica
Genitive gallicī gallicae gallicī gallicōrum gallicārum gallicōrum
Dative gallicō gallicō gallicīs
Accusative gallicum gallicam gallicum gallicōs gallicās gallica
Ablative gallicō gallicā gallicō gallicīs
Vocative gallice gallica gallicum gallicī gallicae gallica

Derived terms

  • *gallicus (canis) (Vulgar Latin)
  • *gallica (solea) (Vulgar Latin)
    • *gallicula (Vulgar Latin)

Descendants

  • Asturian: galgu
  • English: Gallic
  • Old French: galoche (possibly)
  • Galician: galgo
  • Old Portuguese: galgo
  • Spanish: galgo
  • Greek: γαλλικός (gallikós)

References

  • gallicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.