hinnitus

Latin

Etymology

From hinniō (I neigh).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /hinˈniː.tus/, [hɪnˈniːt̪ʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /inˈni.tus/, [inˈniːt̪us]

Noun

hinnītus m (genitive hinnītūs); fourth declension

  1. neigh, the cry of a horse

Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative hinnītus hinnītūs
Genitive hinnītūs hinnītuum
Dative hinnītuī hinnītibus
Accusative hinnītum hinnītūs
Ablative hinnītū hinnītibus
Vocative hinnītus hinnītūs

References

  • hinnitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • hinnitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.