indecens

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈin.de.kens/, [ˈɪn̪d̪ɛkẽːs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈin.de.t͡ʃens/, [ˈin̪d̪et͡ʃens]

Adjective

indecēns (genitive indecentis); third-declension one-termination adjective

  1. unseemly, unbecoming
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Proverbs 26:1:
      Quōmodo nix in aestāte, et pluviae in messe, sīc indecēns est stultō glōria.
      As snow in summer, and rain in harvest, so glory is not seemly for a fool.
      (Douay-Rheims trans., Challoner rev.: 1752 CE)
  2. indecent, improper
  3. unsightly, ugly

Declension

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative indecēns indecentēs indecentia
Genitive indecentis indecentium
Dative indecentī indecentibus
Accusative indecentem indecēns indecentēs indecentia
Ablative indecentī indecentibus
Vocative indecēns indecentēs indecentia

References

  • indecens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • indecens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.