indissolubilis

Latin

Etymology

in- + dissolūbilis (dissoluble)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.dis.soˈluː.bi.lis/, [ɪn̪d̪ɪs̠ːɔˈɫ̪uːbɪlʲɪs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /in.dis.soˈlu.bi.lis/, [in̪d̪isːoˈluːbilis]

Adjective

indissolūbilis (neuter indissolūbile, adverb indissolūbiliter); third-declension two-termination adjective

  1. indissoluble, not able to be dissolved
  2. indestructible

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative indissolūbilis indissolūbile indissolūbilēs indissolūbilia
Genitive indissolūbilis indissolūbilium
Dative indissolūbilī indissolūbilibus
Accusative indissolūbilem indissolūbile indissolūbilēs
indissolūbilīs
indissolūbilia
Ablative indissolūbilī indissolūbilibus
Vocative indissolūbilis indissolūbile indissolūbilēs indissolūbilia

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.