kapować

Polish

Etymology

Borrowed from German kapieren + -ować, from Italian capire, from Latin capiō.

Pronunciation
  • IPA(key): /kaˈpɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: ka‧po‧wać

Verb

kapować impf

  1. (transitive, slang) to get; to understand
  2. (transitive, slang) to tell on; to rat out; to inform authorities

Conjugation
Conjugation of kapować impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kapować
present tense 1st kapuję kapujemy
2nd kapujesz kapujecie
3rd kapuje kapują
impersonal kapuje się
past tense 1st kapowałem kapowałam kapowaliśmy kapowałyśmy
2nd kapowałeś kapowałaś kapowaliście kapowałyście
3rd kapował kapowała kapowało kapowali kapowały
impersonal kapowano
future tense 1st będę kapował,
będę kapować
 będę kapowała,
będę kapować
 będziemy kapowali,
będziemy kapować
 będziemy kapowały,
będziemy kapować
2nd będziesz kapował,
będziesz kapować
 będziesz kapowała,
będziesz kapować
 będziecie kapowali,
będziecie kapować
 będziecie kapowały,
będziecie kapować
3rd będzie kapował,
będzie kapować
 będzie kapowała,
będzie kapować
 będzie kapowało,
będzie kapować
 będą kapowali,
będą kapować
 będą kapowały,
będą kapować
impersonal będzie kapować się
conditional 1st kapowałbym kapowałabym kapowalibyśmy kapowałybyśmy
2nd kapowałbyś kapowałabyś kapowalibyście kapowałybyście
3rd kapowałby kapowałaby kapowałoby kapowaliby kapowałyby
impersonal kapowano by
imperative 1st niech kapuję kapujmy
2nd kapuj kapujcie
3rd niech kapuje niech kapują
active adjectival participle kapujący kapująca kapujące kapujący kapujące
passive adjectival participle kapowany kapowana kapowane kapowani kapowane
contemporary adverbial participle kapując
verbal noun kapowanie

Further reading
  • kapować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kapować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.