konieczny
See also: Konieczny
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish konieczny, from Proto-Slavic *konьčьnъ. Compare Czech konečný.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔˈɲɛt͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛt͡ʂnɨ
- Syllabification: ko‧niecz‧ny
Adjective
konieczny (not comparable, adverb koniecznie)
- necessary, unavoidable
- Synonyms: zasadniczy, nieuchronny, bezwarunkowy, potrzebny, podstawowy, niezbędny
- Antonym: niekonieczny
- (archaic) final, ultimate, last, ending
- Antonym: niekonieczny
Declension
Declension of konieczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | konieczny | konieczne | konieczna | konieczni | konieczne | ||
| genitive | koniecznego | koniecznej | koniecznych | ||||
| dative | koniecznemu | koniecznym | |||||
| accusative | koniecznego | konieczny | konieczne | konieczną | koniecznych | konieczne | |
| instrumental | koniecznym | koniecznymi | |||||
| locative | koniecznej | koniecznych | |||||
Derived terms
Further reading
- konieczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- konieczny in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego/koniec
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.