kupić

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kupiti. First attested in 1389.

Verb

kupić pf (imperfective kupować)

  1. to buy
    • 1389, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, t. I, Roty poznańskie, published 1959:
      Jaco pani szastauila swe dobro i cupila trzeczø czanscz Kuropatnik
      Jako pani zastawiła swe dobro i kupiła trzecią część Kuropatnik
      How much you pay to cover your goods and bought a third part Kuropatnik
  2. (by extension) to acquire, to get
    • 15th century, Piśmiennictwo polskie od czasów najdawniejszych aż do roku 1830, volume 4, Wacław Aleksander Maciejowski, published 1853:
      Zboycze... za szwe grzechi pyeklo kupyą
      Murderers... They will get hell for their sins

Derived terms

verbs
adjectives
  • kupcow
  • kupcowski
  • kupczy
  • kupiecki
  • kupiecski
  • kupiecskie
  • kupny
  • kupowny
nouns
verbs

Descendants

  • Polish: kupić

References

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish kupić, from Proto-Slavic *kupiti. Doublet of kojfnąć. First attested in 1389.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈku.pit͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: ku‧pić

Verb

kupić pf (imperfective kupować)

  1. (transitive) to buy

Conjugation

Derived terms

adjective
nouns
phrase
verbs

References

  1. B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), kupić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Further reading

  • kupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kupić in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

From Proto-Slavic *kupiti.

Verb

kupić (perfective, imperfective kupować)

  1. to buy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.