margać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mъrgati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmar.ɡat͡ɕ/
  • Rhymes: -arɡat͡ɕ
  • Syllabification: mar‧gać

Verb

margać impf (perfective margnąć)

  1. (intransitive, dialectal) to move, to wave, to wag
    Pies marga ogonem. ― The dog is wagging its tail.
  2. (intransitive, colloquial) to grumble (to make ill-natured complaints)

Conjugation
Conjugation of margać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive margać
present tense 1st margam margamy
2nd margasz margacie
3rd marga margają
impersonal marga się
past tense 1st margałem margałam margaliśmy margałyśmy
2nd margałeś margałaś margaliście margałyście
3rd margał margała margało margali margały
impersonal margano
future tense 1st będę margał,
będę margać
 będę margała,
będę margać
 będziemy margali,
będziemy margać
 będziemy margały,
będziemy margać
2nd będziesz margał,
będziesz margać
 będziesz margała,
będziesz margać
 będziecie margali,
będziecie margać
 będziecie margały,
będziecie margać
3rd będzie margał,
będzie margać
 będzie margała,
będzie margać
 będzie margało,
będzie margać
 będą margali,
będą margać
 będą margały,
będą margać
impersonal będzie margać się
conditional 1st margałbym margałabym margalibyśmy margałybyśmy
2nd margałbyś margałabyś margalibyście margałybyście
3rd margałby margałaby margałoby margaliby margałyby
impersonal margano by
imperative 1st niech margam margajmy
2nd margaj margajcie
3rd niech marga niech margają
active adjectival participle margający margająca margające margający margające
passive adjectival participle margany margana margane margani margane
contemporary adverbial participle margając
verbal noun marganie
verb

Further reading
  • margać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • margać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.