mianować

Polish

Inherited from Proto-Slavic *jьmenovati. By surface analysis, miano +‎ -ować.

mianować impf

(transitive) to grant a title [+dative = to someone]
(transitive) to name, to appoint (to designate for a role) [+accusative = someone] [+instrumental = as something]
Synonyms: wyznaczać, powoływać

Antonym: odwoływać
(reflexive) to grant a title to oneself
(reflexive) to name oneself [+instrumental = someone]

Conjugation of mianować impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		mianować
present tense	1^st	mianuję			mianujemy
	2^nd	mianujesz			mianujecie
	3^rd	mianuje			mianują
	impersonal	mianuje się
past tense	1^st	mianowałem	mianowałam		mianowaliśmy	mianowałyśmy
	2^nd	mianowałeś	mianowałaś		mianowaliście	mianowałyście
	3^rd	mianował	mianowała	mianowało	mianowali	mianowały
	impersonal	mianowano
future tense	1^st	będę mianował, będę mianować	będę mianowała, będę mianować		będziemy mianowali, będziemy mianować	będziemy mianowały, będziemy mianować
	2^nd	będziesz mianował, będziesz mianować	będziesz mianowała, będziesz mianować		będziecie mianowali, będziecie mianować	będziecie mianowały, będziecie mianować
	3^rd	będzie mianował, będzie mianować	będzie mianowała, będzie mianować	będzie mianowało, będzie mianować	będą mianowali, będą mianować	będą mianowały, będą mianować
	impersonal	będzie mianować się
conditional	1^st	mianowałbym	mianowałabym		mianowalibyśmy	mianowałybyśmy
	2^nd	mianowałbyś	mianowałabyś		mianowalibyście	mianowałybyście
	3^rd	mianowałby	mianowałaby	mianowałoby	mianowaliby	mianowałyby
	impersonal	mianowano by
imperative	1^st	niech mianuję			mianujmy
	2^nd	mianuj			mianujcie
	3^rd	niech mianuje			niech mianują
active adjectival participle		mianujący	mianująca	mianujące	mianujący	mianujące
passive adjectival participle		mianowany	mianowana	mianowane	mianowani	mianowane
contemporary adverbial participle		mianując
verbal noun		mianowanie

verbs

particle