naćpać

Polish

Etymology

From na- +‎ ćpać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.t͡ɕpat͡ɕ/
  • Rhymes: -at͡ɕpat͡ɕ
  • Syllabification: na‧ćpać

Verb

naćpać pf (imperfective ćpać)

  1. (reflexive, colloquial) to drug oneself, to intoxicate oneself, to consume psychoactive drugs
  2. (reflexive, colloquial) to get high
  3. (reflexive, colloquial) to gobble up (to eat rapidly)

Conjugation
Conjugation of naćpać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naćpać
future tense 1st naćpam naćpamy
2nd naćpasz naćpacie
3rd naćpa naćpają
impersonal naćpa się
past tense 1st naćpałem naćpałam naćpaliśmy naćpałyśmy
2nd naćpałeś naćpałaś naćpaliście naćpałyście
3rd naćpał naćpała naćpało naćpali naćpały
impersonal naćpano
conditional 1st naćpałbym naćpałabym naćpalibyśmy naćpałybyśmy
2nd naćpałbyś naćpałabyś naćpalibyście naćpałybyście
3rd naćpałby naćpałaby naćpałoby naćpaliby naćpałyby
impersonal naćpano by
imperative 1st niech naćpam naćpajmy
2nd naćpaj naćpajcie
3rd niech naćpa niech naćpają
anterior adverbial participle naćpawszy
verbal noun naćpanie

Derived terms
adjective

Further reading
  • naćpać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naćpać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.