namierzyć

Polish

Etymology

From na- +‎ mierzyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈmjɛ.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧mie‧rzyć

Verb

namierzyć pf (imperfective namierzać)

  1. (transitive) to locate, to trace, to track

Conjugation
Conjugation of namierzyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive namierzyć
future tense 1st namierzę namierzymy
2nd namierzysz namierzycie
3rd namierzy namierzą
impersonal namierzy się
past tense 1st namierzyłem namierzyłam namierzyliśmy namierzyłyśmy
2nd namierzyłeś namierzyłaś namierzyliście namierzyłyście
3rd namierzył namierzyła namierzyło namierzyli namierzyły
impersonal namierzono
conditional 1st namierzyłbym namierzyłabym namierzylibyśmy namierzyłybyśmy
2nd namierzyłbyś namierzyłabyś namierzylibyście namierzyłybyście
3rd namierzyłby namierzyłaby namierzyłoby namierzyliby namierzyłyby
impersonal namierzono by
imperative 1st niech namierzę namierzmy
2nd namierz namierzcie
3rd niech namierzy niech namierzą
passive adjectival participle namierzony namierzona namierzone namierzeni namierzone
anterior adverbial participle namierzywszy
verbal noun namierzenie

Further reading
  • namierzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • namierzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.