naradzić

Polish

Etymology

From na- +‎ radzić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈra.d͡ʑit͡ɕ/
  • Rhymes: -ad͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: na‧ra‧dzić

Verb

naradzić pf (imperfective naradzać)

  1. (reflexive) to confer, to put heads together

Conjugation
Conjugation of naradzić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naradzić
future tense 1st naradzę naradzimy
2nd naradzisz naradzicie
3rd naradzi naradzą
impersonal naradzi się
past tense 1st naradziłem naradziłam naradziliśmy naradziłyśmy
2nd naradziłeś naradziłaś naradziliście naradziłyście
3rd naradził naradziła naradziło naradzili naradziły
impersonal naradzono
conditional 1st naradziłbym naradziłabym naradzilibyśmy naradziłybyśmy
2nd naradziłbyś naradziłabyś naradzilibyście naradziłybyście
3rd naradziłby naradziłaby naradziłoby naradziliby naradziłyby
impersonal naradzono by
imperative 1st niech naradzę naradźmy
2nd naradź naradźcie
3rd niech naradzi niech naradzą
anterior adverbial participle naradziwszy
verbal noun naradzenie

Derived terms
noun

Further reading
  • naradzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naradzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.