novicius

Latin

Etymology

From novus + -īcius.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /noˈu̯iː.ki.us/, [noˈu̯iːkiʊs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /noˈvi.t͡ʃi.us/, [noˈviːt͡ʃius]

Adjective

novīcius (feminine novīcia, neuter novīcium); first/second-declension adjective

  1. new, fresh

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative novīcius novīcia novīcium novīciī novīciae novīcia
Genitive novīciī novīciae novīciī novīciōrum novīciārum novīciōrum
Dative novīciō novīciō novīciīs
Accusative novīcium novīciam novīcium novīciōs novīciās novīcia
Ablative novīciō novīciā novīciō novīciīs
Vocative novīcie novīcia novīcium novīciī novīciae novīcia

Descendants

  • Catalan: novici
  • French: novice
  • Italian: novizio
  • Occitan: novici
  • Old Portuguese: noviço (nativized borrowing?)
    • Galician: novizo
    • Portuguese: noviço
  • Piedmontese: novissi
  • Spanish: novicio

References

  • novicius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • novicius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • novicius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.