obuć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *obuti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔ.but͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbut͡ɕ
  • Syllabification: o‧buć

Verb

obuć pf (imperfective obuwać)

  1. (transitive, archaic) to boot, to shoe
    Synonyms: ozuć, włożyć buty, wzuć
    Antonym: zzuć
  2. (reflexive, archaic) to boot oneself, to shoe oneself

Conjugation
Conjugation of obuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obuć
future tense 1st obuję obujemy
2nd obujesz obujecie
3rd obuje obują
impersonal obuje się
past tense 1st obułem obułam obuliśmy obułyśmy
2nd obułeś obułaś obuliście obułyście
3rd obuł obuła obuło obuli obuły
impersonal obuto
conditional 1st obułbym obułabym obulibyśmy obułybyśmy
2nd obułbyś obułabyś obulibyście obułybyście
3rd obułby obułaby obułoby obuliby obułyby
impersonal obuto by
imperative 1st niech obuję obujmy
2nd obuj obujcie
3rd niech obuje niech obują
passive adjectival participle obuty obuta obute obuci obute
anterior adverbial participle obuwszy
verbal noun obucie

Derived terms
adjective
noun
adjective
nouns

Further reading
  • obuć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obuć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.