odejść

Polish

Inherited from Old Polish otić.

odejść pf (imperfective odchodzić)

(intransitive) to leave; to go away; to walk away
Odejdź ode mnie! ― Get away from me!

Główny architekt zadecydował, że odejdzie z firmy. ― The chief architect decided to leave the company.
(intransitive, euphemistic) to pass away; to die
Mój ojciec odszedł rok temu. ― My father passed away a year ago.

Synonyms: see Thesaurus:umierać
(transitive, obsolete) to abandon; to leave
- 1597, Piotr Skarga, Kazania sejmowe:
  Páwłá ś. poſpolſtwo w Lyſtrze zá Bogá przyiąć y ofiáry mu czynić chćiáło: á ćiż záraz od Zydow námowieni Páwłá ś. vkámionowáli y iáko vmárłego odeſzli.
  The commoners of Lystra wanted to accept St. Peter as a god and make sacrifices to him, yet but a moment later, persuaded by the Jews, they stoned St. Peter and left him dead.
Synonyms: opuścić, porzucić, zostawić

Conjugation of odejść pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odejść
future tense	1^st	odejdę			odejdziemy
	2^nd	odejdziesz			odejdziecie
	3^rd	odejdzie			odejdą
	impersonal	odejdzie się
past tense	1^st	odszedłem	odeszłam		odeszliśmy	odeszłyśmy
	2^nd	odszedłeś	odeszłaś		odeszliście	odeszłyście
	3^rd	odszedł	odeszła	odeszło	odeszli	odeszły
conditional	1^st	odszedłbym	odeszłabym		odeszlibyśmy	odeszłybyśmy
	2^nd	odszedłbyś	odeszłabyś		odeszlibyście	odeszłybyście
	3^rd	odszedłby	odeszłaby	odeszłoby	odeszliby	odeszłyby
imperative	1^st	niech odejdę			odejdźmy
	2^nd	odejdź			odejdźcie
	3^rd	niech odejdzie			niech odejdą
passive adjectival participle		odeszły	odeszła	odeszłe	{{{pp2}}}	odeszłe
anterior adverbial participle		odszedłszy
verbal noun		odejście