onomatopeiczny
Polish
Etymology
From onomatopeja + -iczny.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.nɔ.ma.tɔ.pɛˈit͡ʂ.nɨ/
Adjective
onomatopeiczny (not comparable, adverb onomatopeicznie)
- onomatopoeic
- Synonym: dźwiękonaśladowczy
Declension
declension of onomatopeiczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | onomatopeiczny | onomatopeiczne | onomatopeiczna | onomatopeiczni | onomatopeiczne | ||
| genitive | onomatopeicznego | onomatopeicznej | onomatopeicznych | ||||
| dative | onomatopeicznemu | onomatopeicznym | |||||
| accusative | onomatopeicznego | onomatopeiczny | onomatopeiczne | onomatopeiczną | onomatopeicznych | onomatopeiczne | |
| instrumental | onomatopeicznym | onomatopeicznymi | |||||
| locative | onomatopeicznej | onomatopeicznych | |||||
Further reading
- onomatopeiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- onomatopeiczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.