participialis

Latin

Etymology

From participium (participle).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /par.ti.ki.piˈaː.lis/, [pärt̪ɪkɪpiˈäːlʲɪs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /par.ti.t͡ʃi.piˈa.lis/, [pärt̪it͡ʃipiˈäːlis]

Adjective

participiālis (neuter participiāle, adverb participiāliter); third-declension two-termination adjective

  1. (grammar) participial, or the nature of a participle

Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative participiālis participiāle participiālēs participiālia
Genitive participiālis participiālium
Dative participiālī participiālibus
Accusative participiālem participiāle participiālēs
participiālīs
participiālia
Ablative participiālī participiālibus
Vocative participiālis participiāle participiālēs participiālia

Derived terms

Descendants

  • English: participial

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.