pokusić

Polish

Etymology

From po- +‎ kusić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈku.ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɕit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ku‧sić

Verb

pokusić pf (imperfective pokuszać)

  1. (transitive) to tempt, to lure
    Synonyms: skusić, podkusić
  2. (reflexive) to dare, to attempt [+ o (accusative) = something]
    Synonyms: odważyć się, ośmielić się

Conjugation
Conjugation of pokusić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokusić
future tense 1st pokuszę pokusimy
2nd pokusisz pokusicie
3rd pokusi pokuszą
impersonal pokusi się
past tense 1st pokusiłem pokusiłam pokusiliśmy pokusiłyśmy
2nd pokusiłeś pokusiłaś pokusiliście pokusiłyście
3rd pokusił pokusiła pokusiło pokusili pokusiły
impersonal pokuszono
conditional 1st pokusiłbym pokusiłabym pokusilibyśmy pokusiłybyśmy
2nd pokusiłbyś pokusiłabyś pokusilibyście pokusiłybyście
3rd pokusiłby pokusiłaby pokusiłoby pokusiliby pokusiłyby
impersonal pokuszono by
imperative 1st niech pokuszę pokuśmy
2nd pokuś pokuście
3rd niech pokusi niech pokuszą
passive adjectival participle pokuszony pokuszona pokuszone pokuszeni pokuszone
anterior adverbial participle pokusiwszy
verbal noun pokuszenie

Further reading
  • pokusić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokusić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.