pomiąć

Polish

Etymology

From po- +‎ miąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.mjɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔmjɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: po‧miąć

Verb

pomiąć pf

  1. (transitive) to crumple, to rumple, to wrinkle
  2. (reflexive) to get crumpled, to get rumpled, to get wrinkled

Conjugation
Conjugation of pomiąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pomiąć
future tense 1st pomnę pomniemy
2nd pomniesz pomniecie
3rd pomnie pomną
impersonal pomnie się
past tense 1st pomiąłem pomięłam pomięliśmy pomięłyśmy
2nd pomiąłeś pomięłaś pomięliście pomięłyście
3rd pomiął pomięła pomięło pomięli pomięły
impersonal pomięto
conditional 1st pomiąłbym pomięłabym pomięlibyśmy pomięłybyśmy
2nd pomiąłbyś pomięłabyś pomięlibyście pomięłybyście
3rd pomiąłby pomięłaby pomięłoby pomięliby pomięłyby
impersonal pomięto by
imperative 1st niech pomnę pomnijmy
2nd pomnij pomnijcie
3rd niech pomnie niech pomną
passive adjectival participle pomięty pomięta pomięte pomięci pomięte
anterior adverbial participle pomiąwszy
verbal noun pomięcie

Further reading
  • pomiąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pomiąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.