praenotatio
Latin
Etymology
praenotātus (perfect participle of praenotō) + -tiō
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /prae̯.noˈtaː.ti.oː/, [präe̯nɔˈt̪äːt̪ioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /pre.noˈtat.t͡si.o/, [prenoˈt̪ät̪ː͡s̪io]
Noun
praenotātiō f (genitive praenotātiōnis); third declension
- (Late Latin) The act of noting beforehand.
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | praenotātiō | praenotātiōnēs |
Genitive | praenotātiōnis | praenotātiōnum |
Dative | praenotātiōnī | praenotātiōnibus |
Accusative | praenotātiōnem | praenotātiōnēs |
Ablative | praenotātiōne | praenotātiōnibus |
Vocative | praenotātiō | praenotātiōnēs |
Descendants
- → Italian: prenotazione
References
- praenotatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.