praenuntiandus

Latin

Etymology

Future passive participle of praenuntiō

Participle

praenuntiandus m (feminine praenuntianda, neuter praenuntiandum); first/second declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative praenuntiandus praenuntianda praenuntiandum praenuntiandī praenuntiandae praenuntianda
Genitive praenuntiandī praenuntiandae praenuntiandī praenuntiandōrum praenuntiandārum praenuntiandōrum
Dative praenuntiandō praenuntiandae praenuntiandō praenuntiandīs praenuntiandīs praenuntiandīs
Accusative praenuntiandum praenuntiandam praenuntiandum praenuntiandōs praenuntiandās praenuntianda
Ablative praenuntiandō praenuntiandā praenuntiandō praenuntiandīs praenuntiandīs praenuntiandīs
Vocative praenuntiande praenuntianda praenuntiandum praenuntiandī praenuntiandae praenuntianda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.