prasinus
Latin
Etymology
From Ancient Greek πρᾰ́σῐνος (prásinos, “leek-green, light green”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈpra.si.nus/, [ˈpräs̠ɪnʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpra.si.nus/, [ˈpräːs̬inus]
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | prasinus | prasina | prasinum | prasinī | prasinae | prasina | |
Genitive | prasinī | prasinae | prasinī | prasinōrum | prasinārum | prasinōrum | |
Dative | prasinō | prasinō | prasinīs | ||||
Accusative | prasinum | prasinam | prasinum | prasinōs | prasinās | prasina | |
Ablative | prasinō | prasinā | prasinō | prasinīs | |||
Vocative | prasine | prasina | prasinum | prasinī | prasinae | prasina |
Descendants
- English: prasinous
See also
candidus, albus, niveus, cēreus, marmoreus, eburneus, cānus, blancus (ML.) | rāvus, pullus, cinereus, cinerāceus, plumbeus, grīseus (ML. or NL.) | āter, niger, piceus |
pūniceus, murrinus, rūfus, ruber, russus, rūbrīcus, mulleus; cocceus, coccīnus, badius | rutilus, armeniacus, auranteus, aurantiacus; fuscus, colōrius, cervīnus, spādīx | gilvus, helvus, fulvus, flāvus, croceus, pallidus, lūteus, blondinus (ML.) |
galbus, galbinus, lūridus | viridis | prasinus |
cȳaneus | caeruleus, azurīnus (ML.), blāvus (LL.) | glaucus; līvidus; venetus |
violāceus, ianthinus, balaustīnus (NL.) | ostrīnus, amethystīnus | purpureus, ātropurpureus, roseus, rosāceus |
References
- “prasinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prasinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- “prasinus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.