przeuczyć

Polish

Etymology

From prze- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɛˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: prze‧u‧czyć

Verb

przeuczyć pf

  1. (reflexive) to overlearn (to learn more than necessary)

Conjugation
Conjugation of przeuczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przeuczyć
future tense 1st przeuczę przeuczymy
2nd przeuczysz przeuczycie
3rd przeuczy przeuczą
impersonal przeuczy się
past tense 1st przeuczyłem przeuczyłam przeuczyliśmy przeuczyłyśmy
2nd przeuczyłeś przeuczyłaś przeuczyliście przeuczyłyście
3rd przeuczył przeuczyła przeuczyło przeuczyli przeuczyły
impersonal przeuczono
conditional 1st przeuczyłbym przeuczyłabym przeuczylibyśmy przeuczyłybyśmy
2nd przeuczyłbyś przeuczyłabyś przeuczylibyście przeuczyłybyście
3rd przeuczyłby przeuczyłaby przeuczyłoby przeuczyliby przeuczyłyby
impersonal przeuczono by
imperative 1st niech przeuczę przeuczmy
2nd przeucz przeuczcie
3rd niech przeuczy niech przeuczą
passive adjectival participle przeuczony przeuczona przeuczone przeuczeni przeuczone
anterior adverbial participle przeuczywszy
verbal noun przeuczenie

Further reading
  • przeuczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przeuczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.