przyczynić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pričiniti. By surface analysis, przy- +‎ czynić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pʂɨˈt͡ʂɨ.ɲit͡ɕ/
  • Audio 1, przyczynić(file)
  • Audio 2, przyczynić się(file)
  • Rhymes: -ɨɲit͡ɕ
  • Syllabification: przy‧czy‧nić

Verb

przyczynić pf (imperfective przyczyniać)

  1. (transitive, literary) to bring about, to cause
    Synonyms: przydać, sprawić
  2. (transitive, obsolete) to increase, to multiply
    Synonyms: pomnożyć, powiększyć
  3. (reflexive) to be the cause of, to contribute to
    Synonym: spowodować

Conjugation
Conjugation of przyczynić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive przyczynić
future tense 1st przyczynię przyczynimy
2nd przyczynisz przyczynicie
3rd przyczyni przyczynią
impersonal przyczyni się
past tense 1st przyczyniłem przyczyniłam przyczyniliśmy przyczyniłyśmy
2nd przyczyniłeś przyczyniłaś przyczyniliście przyczyniłyście
3rd przyczynił przyczyniła przyczyniło przyczynili przyczyniły
impersonal przyczyniono
conditional 1st przyczyniłbym przyczyniłabym przyczynilibyśmy przyczyniłybyśmy
2nd przyczyniłbyś przyczyniłabyś przyczynilibyście przyczyniłybyście
3rd przyczyniłby przyczyniłaby przyczyniłoby przyczyniliby przyczyniłyby
impersonal przyczyniono by
imperative 1st niech przyczynię przyczyńmy
2nd przyczyń przyczyńcie
3rd niech przyczyni niech przyczynią
passive adjectival participle przyczyniony przyczyniona przyczynione przyczynieni przyczynione
anterior adverbial participle przyczyniwszy
verbal noun przyczynienie
adjective
nouns

Further reading
  • przyczynić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • przyczynić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.