rozbrajający

Polish

Etymology

From rozbrajać +‎ -ący.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔz.bra.jaˈjɔn.t͡sɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔnt͡sɨ
Syllabification: roz‧bra‧ja‧ją‧cy

Adjective

rozbrajający (comparative bardziej rozbrajający, superlative najbardziej rozbrajający, adverb rozbrajająco)

disarming, charming

Declension

Declension of rozbrajający

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	rozbrajający		rozbrajające	rozbrajająca	rozbrajający	rozbrajające
genitive	rozbrajającego			rozbrajającej	rozbrajających
dative	rozbrajającemu			rozbrajającej	rozbrajającym
accusative	rozbrajającego	rozbrajający	rozbrajające	rozbrajającą	rozbrajających	rozbrajające
instrumental	rozbrajającym			rozbrajającą	rozbrajającymi
locative	rozbrajającym			rozbrajającej	rozbrajających

Participle

rozbrajający

active adjectival participle of rozbrajać

Further reading

rozbrajający in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozbrajający in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.