rozkazać

Polish

Etymology

From roz- + kazać.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɔsˈka.zat͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -azat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧ka‧zać

Verb

rozkazać pf (imperfective rozkazywać)

  1. (transitive) to command, to order
    • 2021 February 26, “Biden rozkazał armii zbombardować cele w Syrii”, in Rzeczpospolita, archived from the original on 2022-04-28:
      Biden rozkazał armii zbombardować cele w Syrii
      Biden ordered the army to bomb targets in Syria
    • 2021 July 25, Robert Cheda, “Przepiękna rzeź. Napoleon przeciwko IV koalicji”, in Rzeczpospolita, archived from the original on 2022-04-28:
      Bonaparte rozkazał, żeby marszałek uderzył we wroga jedną pięścią. ... Wieczorem Bennigsen rozkazał więc odwrót ...
      Bonaparte ordered that the marshal hit the enemy with one fist. ... So in the evening Bennigsen ordered a retreat ...

Conjugation

Derived terms

nouns

Further reading

  • rozkazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozkazać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.