rozkraść

Polish

From roz- +‎ kraść.

rozkraść pf (imperfective rozkradać)

(transitive, of many people) to gradually steal everything from somewhere or from some whole
Synonyms: rozgrabić; see also Thesaurus:kraść
- 1997, Danuta Koral, Wydziedziczeni:
  To, czego nie rozgrabili Niemcy, rozkradli i zniszczyli sami Polacy po wkroczeniu bolszewików i reformie rolnej.
  That which the Germans haven't plundered, Poles have themselves stolen and destroyed after the entrance of the Bolsheviks and the land reform.

Conjugation of rozkraść pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozkraść
future tense	1^st	rozkradnę			rozkradniemy
	2^nd	rozkradniesz			rozkradniecie
	3^rd	rozkradnie			rozkradną
	impersonal	rozkradnie się
past tense	1^st	rozkradłem	rozkradłam		rozkradliśmy	rozkradłyśmy
	2^nd	rozkradłeś	rozkradłaś		rozkradliście	rozkradłyście
	3^rd	rozkradł	rozkradła	rozkradło	rozkradli	rozkradły
	impersonal	rozkradziono
conditional	1^st	rozkradłbym	rozkradłabym		rozkradlibyśmy	rozkradłybyśmy
	2^nd	rozkradłbyś	rozkradłabyś		rozkradlibyście	rozkradłybyście
	3^rd	rozkradłby	rozkradłaby	rozkradłoby	rozkradliby	rozkradłyby
	impersonal	rozkradziono by
imperative	1^st	niech rozkradnę			rozkradnijmy
	2^nd	rozkradnij			rozkradnijcie
	3^rd	niech rozkradnie			niech rozkradną
passive adjectival participle		rozkradziony	rozkradziona	rozkradzione	rozkradzeni	rozkradzione
anterior adverbial participle		rozkradłszy
verbal noun		rozkradzenie