rozorać

Polish

Etymology

From roz- +‎ orać.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔzˈɔ.rat͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔrat͡ɕ
  • Syllabification: roz‧o‧rać

Verb

rozorać pf (imperfective rozorywać)

  1. (transitive) to furrow, to plough up
    Synonym: zbruździć
  2. (transitive, figurative) to lay waste, to ravage
    Synonym: spustoszyć

Conjugation
Conjugation of rozorać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozorać
future tense 1st rozorzę rozorzemy
2nd rozorzesz rozorzecie
3rd rozorze rozorzą
impersonal rozorze się
past tense 1st rozorałem rozorałam rozoraliśmy rozorałyśmy
2nd rozorałeś rozorałaś rozoraliście rozorałyście
3rd rozorał rozorała rozorało rozorali rozorały
impersonal rozorano
conditional 1st rozorałbym rozorałabym rozoralibyśmy rozorałybyśmy
2nd rozorałbyś rozorałabyś rozoralibyście rozorałybyście
3rd rozorałby rozorałaby rozorałoby rozoraliby rozorałyby
impersonal rozorano by
imperative 1st niech rozorzę rozorzmy
2nd rozorz rozorzcie
3rd niech rozorze niech rozorzą
passive adjectival participle rozorany rozorana rozorane rozorani rozorane
anterior adverbial participle rozorawszy
verbal noun rozoranie
nouns
verb

Further reading
  • rozorać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozorać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.